พี่แว่นเกิดปี 2524 หรือปี 1981 แน่นอนครับพี่แว่นเป็นเด็กยุด 90 แน่นอนและแน่แท้ครับ เพราะได้ใช้ชีวิตในช่วง 90 อย่างเต็มที่และเป็นที่น่าอิจฉาของใครบางคนในสมัยนี้ (บางคนนะ)
ทำไมมีแต่คนบอกว่ายุค 90 คือดีงามที่สุด
ใช้ชีวิตมาจนถึงตอนนี้ (38 ปี) ผ่านมาหลายช่วงหลาย Gen ของชีวิต น่าจะพอตัดสินได้บ้างหละครับ ว่าช่วงชีวิตช่วงไหนของพี่แว่นนั้น ชอบที่สุดและสนุกที่สุด ไม่ใช่ว่าช่วงอื่นไม่ชอบหรือไม่สนุกนะครับ เพียงแค่หยิบยกมา 1 อันเท่านั้นหละครับ
เห็นรูปประกอบก็คงพอเดาออกกันละมั้งครับ ช่วงเวลาที่พี่แว่นชอบคงเป็นช่วงมัธยมต้น – ปลาย หรือง่ายๆก็คือช่วงม.1 – ม.6 นั่นเองหละครับ ทำไมหน่ะหรอ? เพราะมันเป็นชีวิตที่อนาล๊อกไปซะเกือบหมด เกือบทุกอย่างต้องใช้เวลาในตัวของมันเอง ไม่ว่าจะเป็นการติดต่อสื่อสาร ข่าวสารต่างๆ กว่าจะได้หยิบได้อ่านก็ต้องรอการตอบกลับ ไม่ได้เด้งแจ้งเตือนแบบฉับพลันแบบทุกวันนี้
จะติดต่อใครซักคน ต้องเดินไปซื้อกระดาษ ซองจดหมายและก็สแตมป์ เขียนเสร็จก็ต้องไปส่งที่ไปรษณีย์ประจำท้องถิ่นนั้นๆ พอถึงปลายทางกว่าจะอ่านกว่าจะตอบก็ปาไปเป็นอาทิตย์หละครับ ถ้าจะนัดหมายกันก็ต้องคุยวางแผนกันล่วงหน้าเป็นเดือนๆหละ
“โทรศัพท์ครั้งแรก“
โทรศัพท์อ่ะหรอ รู้จักครั้งแรกก็เป็นโทรศัพท์ของหมู่บ้าน มีเบอร์เดียว เครื่องเดียวด้วย การที่ใครจะโทรมาก็ต้องโทรมาที่เบอร์นี้ แล้วคนที่ทำหน้าที่เฝ้าโทรศัพท์ของหมู่บ้านก็ต้องขี่มอเตอร์ไซด์ไปเรียกคนที่ในสายต้องการจะคุยด้วยให้ไปรับ ไงหละ ใช้เวลามั้ยหละ
พี่แว่นเคยนัดกับพี่ชายโทรมาวันศุกร์วันที่ XXX ตอน 2 ทุ่มนะ พี่แว่นก็ต้องไปนั่งรอลุ้นว่า 2 ทุ่มแม่งจะโทรมามั้ย ซึ่งหลายครั้งที่ไม่ใช่พี่ชายของเรา ก็ต้องรอให้สายนั้นใช้งานจนเสร็จหละครับ
อีกสิ่งนึงก็คงเป็นเรื่องเพลง ที่อยู่กับพี่แว่นมาตั้งแต่เด็กๆ การได้เสพเพลงในยุคนั้น ถือว่าเป็นอีกเสน่ห์นึงเลยก็ว่าได้ครับ เพราะร้านเทปจะมีรอบในการเอาของลง เช่นทุกๆวันศุกร์ 3 โมงเย็น พี่แว่นและเพื่อนๆก็ขี่มอเตอร์ไซด์ไปที่ร้านเทป ซึ่งไม่รู้หรอกครับว่าใครจะวางแผง อาศัยไปดูที่หน้าร้านเอา แทบจะทุกวงพี่แว่นซื้อมาโดยไม่รู้จักมาก่อน ก็มันเป็นยุดอินดี้เฟื่องฟูนี่นา ซื้อมันให้หมดหละถ้าไม่ชอบก็เอาม้วนเก่าไปแลกม้วนใหม่ได้ โดยการเพิ่มเงิน 10-15 บาท และเทปต้องอยู่ในสภาพที่ยังไม่ได้หักเดือยกันอัด
เพื่อนๆของพี่แว่นที่คบหากันตั้งแต่ช่วงนั้น บางคนก็ไม่ได้คุยกันนานมาก บางคนก็ยังพบปะกันจนถึงตอนนี้ เชื่อว่าถ้าถามคำถามเดียวกันว่าชอบช่วงไหนมากที่สุด ก็คงเป็นช่วงเดียวกันนี่กระมังครับ ผู้อ่านละครับชอบชีวิตช่วงไหนลองเม้นกันในคอมเม้นใต้บทความนี้หน่อยละกันครับ
ทุกช่วงเวลามันมีดีของมันหละครับ อยู่ที่เราจะซึมซับความสุข ความเศร้า ความรัก ความทุกข์ จดจำมัน ดูมันผ่านไป แล้วมองย้อนกลับหลังไปว่ามันมีผลยังไงต่อชีวิตเราครับ ทุกวันนี้พี่แว่นก็คบหากับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่มาต่าง Gen กันเยอะพอสมควรครับ แต่มันอดใจที่จะเขียนถึงยุค 90 ไม่ได้ไงเพราะมันจ๊าบจริงๆหละครับ ไว้มาต่อกันหากพี่แว่นคิดออกว่ายุค 90 นั้นมันมันส์ตรงไหนอีกบ้าง อันนี้แค่จั่วหัวไว้ครับ ฮาๆๆ